Słowa: Anna Peszkowska
Muzyka: trad.
Ref.: Był pięćdziesiąty dziewiąty rok, |
a G a |
|
Pamiętam ten grudniowy dzień, |
a e |
|
Gdy ośmiu mężczyzn zabrał sztorm |
a e a |
|
Gdzieś w oceanu wieczny cień. |
d e a |
|
|
|
|
1. W grudniowy płaszcz okryta śmierć |
a G a |
|
Spod czarnych nieba zeszła chmur, |
a e |
|
Przy brzegu konał smukły bryg, |
a G a |
|
Na pomoc "Mona" poszła mu. |
d e a |
|
|
|
|
Gdy nadszedł sygnał, każdy z nich |
a G a |
|
Wpół dojedzonej strawy dzban |
a e |
|
Porzucił, by na przystań biec, |
a G a |
|
By ruszyć w ten dziki z morzem tan. |
d e a |
|
|
|
|
Ref.: Był pięćdziesiąty dziewiąty rok… |
a G a |
|
|
|
|
2. A fale wściekle biły w brzeg, |
a G a |
|
Ryk morza tłumił chłopców krzyk, |
a e |
|
"Mona" do brygu dzielnie szła, |
a G a |
|
Lecz brygu już nie widział nikt. |
d e a |
|
|
|
|
Na brzegu kobiet niemy szloch, |
a G a |
|
W ramiona ich nie wrócą już, |
a e |
|
Gdy oceanu twarda pięść |
a G a |
|
Uderzy w ratowniczą łódź. |
d e a |
|
|
|
|
Ref.: Był pięćdziesiąty dziewiąty rok… |
a G a |
|
|
|
|
3. I tylko krwawy słońca dysk |
a G a |
|
Schyliło już po ciężkim dniu, |
a e |
|
Mrok okrył morze, niebo, brzeg, |
a G a |
|
Wiecznego całun ścieląc snu. |
d e a |
|
|
|
|
Wiem dobrze, że synowie ich |
a G a |
|
Też w morze pójdą, kiedy znów |
a e |
|
Do oczu komuś zajrzy śmierć |
a G a |
|
I wezwie ratowniczą łódź. |
d e a |
|
|
|
|
Ref.: Był pięćdziesiąty dziewiąty rok… |
a G a |
|